PLASANGST

Sommige mensen hebben er wel eens moeite mee om in een openbare ruimte te plassen. Zeker wanneer de toiletten niet heel schoon zijn of wanneer de privacy niet bepaald groot is. Er is echter zo’n 6% van de bevolking voor wie plassen op een publiek toilet of op een toilet bij een ander thuis zoveel problemen met zich brengt, dat dit voor hen onmogelijk is. Dit onvermogen tot plassen in openbare toiletten wordt ook wel plasangst of Paruresis genoemd.

PRIVACY ASPECT

Plasangst komt voornamelijk voor bij mannen, maar ook vrouwen kunnen er last van hebben. Het kan zo zijn dat het voor mannen sneller duidelijk wordt, omdat mannen vaker te maken hebben met openbare toiletten waarbij de urinoirs zo zijn opgesteld dat ze elkaar kunnen zien en horen tijdens het plassen. Op openbare toiletten voor dames is er wat dat betreft sprake van meer privacy doordat er afscheidingen om de toiletten zijn geplaatst. De angst om te plassen gaat niet alleen op voor openbare toiletten, maar ook voor toiletten die men elders in het dagelijkse leven tegenkomt. Zoals bijvoorbeeld op de werkvloer, bij kennissen of zelfs het eigen toilet. Het eigen toilet kan een probleem vormen als er anderen in het huis aanwezig zijn en hiermee dus de privacy wordt geschonden. Dit is althans de gedachtengang van veel mensen met plasangst. Of plassen wel of niet lukt heeft grotendeels te maken met het gevoel van de aanwezigheid van anderen. 

SOCIALE FOBIE

Plasangst is niet zomaar een verzinseltje van mensen die er niet van houden op onhygiënische toiletten te plassen of in de aanwezigheid van anderen. Het is een serieuze angst die kan worden gezien als een van de symptomen van een sociale fobie of als een specifieke fobie.  Bij een sociale fobie staat op de voorgrond dat mensen bang zijn om beoordeeld te worden door anderen. Dit kan gaan om gedragingen zoals bijvoorbeeld lopen of lachen, maar in dit geval gaat het ook om de manier van plassen. Men zou beoordeeld kunnen worden op het tempo waarop men plast, het geluid dat zij daarbij produceren of bijvoorbeeld de hoeveelheid. Voor iemand zonder plasangst lijken deze punten wellicht belachelijk, maar voor mensen met plasangst zijn dit serieuze angsten. Deze angsten kunnen het leven van iemand zelfs zo gaan bepalen dat men zijn eigen huis niet meer durft uit te gaan.

Niet iedereen met plasangst kan per definitie niet op een ander toilet plassen. Er bestaan verschillen in de ernst, waarbij sommige in geen enkel geval op een ander toilet kunnen plassen en sommigen wel in staat zullen zijn om te plassen, maar bijvoorbeeld met een vertraging van 10 minuten.

Het ontstaan van plasangst kan al vroeg plaatsvinden, waarbij men er mee opgroeit. Dit kan bijvoorbeeld door de reactie van ouders die zelf last hadden van plasangst. Wat ook vaak gebeurt is dat men een vervelende ervaring heeft op een openbaar toilet of op het toilet bij iemand anders thuis. Men kan dus met zekerheid stellen dat plasangst een oorzaak heeft die geheel psychisch is. Het niet in staat zijn om te kunnen plassen is echter lichamelijk.

Of iemand ooit volledig van zijn plasangst afkomt is niet met zekerheid te zeggen, want de meeste mensen blijven altijd wel een klein beetje moeite hebben met andere toiletten of met het eigen toilet als anderen erbij zijn, maar er zijn wel enkele manieren op de angst te verminderen:

• Maak het jezelf makkelijk: Ontwijk openbare toiletten;
• Ontwijk de urinoirs en kies voor een afgeschermd toilet;
• Zorg dat er geluid is, zoals het doorspoelen van het toilet, het laten lopen van de kraan, zodat het geluid van het plassen niet op de voorgrond staat;
• Raadpleeg de huisarts om medicijnen die angst reduceren;
• Schakel een therapeut in die kan proberen je gedachten te veranderen omtrent het beoordeeld worden op het plassen;
• Probeer stapje voor stapje openbare toiletten.